Uncategorized

Train de trainer voor professionals en vrijwilligers
We gaan van start met de ontwikkeling van een training voor professionals en vrijwilligers over de cursus Met plezier gezonder oud! In mei organiseren we in Leiden enkele meedenk-sessies over de train de trainer. Bent u vrijwilliger of professional en wilt u de cursus Met plezier gezonder oud! misschien gaan geven? Dan bent u van harte uitgenodigd. We bespreken vragen zoals: Wat vindt u een handige manier om meer te weten te komen over de cursus? Wat heeft u nodig om de cursus te geven? Wat moet er aan bod komen in zo’n training? Wilt u meedenken? Meldt u dan aan!

Pilots en inspiratiesessie
De cursus Met plezier gezonder oud! is ontwikkeld samen met ouderen die laaggeletterd zijn. De pilots vonden plaats in Amsterdam Zuidoost en Amsterdam Noord. De deelnemers aan de pilots leerden onder andere over het ouder wordende lichaam en over voeding. Belangrijk principes zijn dat zij samen leren en hun ervaringen en expertise delen (het zogeheten ‘meaningful play’ en ‘collaborative learning’ waarin deelnemers met en van elkaar leren). De deelnemers aan de pilots gaven na afloop aan er meer op uit te gaan, meer zelfvertrouwen te hebben en meer kennis te hebben gekregen over ouder worden en het opzoeken van informatie. In februari van dit jaar zijn de eerste bevindingen van de pilots gepresenteerd tijdens een interactieve inspiratiesessie. Ruim veertig professionals en vrijwilligers kwamen in persoon en online samen om meer te weten te komen over de cursus.

De cursus voor vijftigplussers die laaggeletterdheid zijn
De cursus ‘Met plezier gezonder oud!’ is in Europees verband ontwikkelt volgens het principe van ‘betekenisvol spelen’ De cursus heeft als doel de kennis (over goed en gezond ouder worden) en vaardigheden (zoals lezen, schrijven en digitale basisvaardigheden) op een betekenisvolle en plezierige manier te versterken. Begin 2022 hebben we tijdens groepsgesprekken met vijftigplussers die laaggeletterdheid zijn diverse thema’s geïdentificeerd die voor hen van belang zijn bij het ouder worden. Denk hierbij aan het ouder wordende lichaam, voeding, sociale betrokkenheid, digitale veiligheid en gehoord worden. Gedurende acht sessies worden deze thema’s behandeld aan de hand van speelkaarten met korte doel- of deelopdrachten (op B1-niveau). Naast de kaarten wordt er gebruik gemaakt van (online) zoekopdrachten, gesprekstools en quizzen om op een laagdrempelige manier informatie over goed ouder worden te delen en tegelijkertijd lees-, en digitale vaardigheden te vergroten.

Meer weten over de cursus of de train de trainer? Neem dan contact op met Jolanda Lindenberg: lindenberg@leydenacademy.nl.

Dit project is een samenwerking tussen Leyden Academy, Stichting Lezen en Schrijven, de Universiteit van Kopenhagen (Denemarken) en de Universiteit van Coimbra en AI9.pt (Portugal). Dit project wordt mede mogelijk gemaakt door Erasmus+.

 

Vergrijzing en veroudering zien als kracht in plaats van als verval en kwetsbaarheid. Dat is de boodschap van het nieuw gepubliceerde boek “Silver Empowerment”, waarin wetenschappers uit verschillende disciplines manieren bespreken om de zelfredzaamheid van ouderen te verbeteren. Het bevorderen van een leeftijdsvriendelijke samenleving staat daarbij centraal. In het boek passeert een breed scala aan onderwerpen de revue, zoals veerkracht, eenzaamheid, het samenspel tussen formele en informele zorg en hoe oudere mensen zélf te betrekken bij onderzoek en zorg.

Het hoofdstuk met bijdragen van Elena Bendien, Tineke Abma en Susan Woelders gaat over de participatie en empowerment van ouderen in onderzoek, waarbij zij een casus belichten over onderzoek naar maatschappelijke participatie van ouderen in Zeeland. Vaak wordt gedacht dat participatief onderzoek een bijdrage levert aan de empowerment van deelnemers, in dit geval ouderen. Empowerment verwijst dan naar meer greep op je leven krijgen, maar ook naar collectieve actie, en heeft daarmee een politieke component. Echter, we zagen in ons onderzoek dat in weerwil tot mooie idealen er momenten kunnen optreden van dis-empowerment.

Een van de deelnemers: ‘Ik ben 85 jaar. Ik ben altijd bezig geweest, en ook als ik een baan had heb ik altijd vrijwilligerswerk erbij gedaan. Maar op den duur, en dan zeker als je over de 80 bent dan denken ze dat je dat niet meer wil, denk ik, of zo, of niet meer kunt? Maar ze vragen je ook niet meer en dat is jammer.’

Een ander voorbeeld was dat dis-empowerment ontstond in de interactie tussen oudere deelnemers in het onderzoek. Dit had te maken met de dominantie van enkele mannen die de spreekruimte innamen, waardoor vrouwen zich terugtrokken uit de conversatie en zij het gevoel hadden niet te kunnen deelnemen op volwaardige wijze. Er was geen democratische besluitvorming mogelijk. Ook zo’n situatie vraagt om interventie vanuit de onderzoekers.

Participatief onderzoek is niet louter een technisch proces en toepassen van de juiste methoden. Het gaat erom dat je staat voor de principes en waarden die hieraan ten grondslag liggen en daar voor gaan staan om dis-empowerment te voorkomen. Dat vraagt wat wij noemen ethiekwerk.

Silver Empowerment streeft ernaar om ieder mens kansen te bieden om waardig en zinvol oud te worden, in warme verbondenheid met een samenleving die uitnodigt om mee te doen.

Het boek is een Open Access ebook en is ook in paperback te verkrijgen en uitgegeven bij Leuven University press.

We worden met zijn allen steeds ouder en blijven het liefst zo lang mogelijk zelfstandig wonen in de eigen leefomgeving. Professionals uit diverse werkvelden, mantelzorgers én ouderen zelf werken steeds meer samen om dit mogelijk te maken. Hoe doen we dat in een veranderende samenleving en met een groeiende en diverse groep ouderen? Hoe organiseren we een passend hulp- en ondersteuningsaanbod voor als de kwetsbaarheid toeneemt? Hoe zorgen we ervoor dat mantelzorgers het volhouden? Wat kunnen we leren van verbindende initiatieven vanuit zorg, ondersteuning, wonen, cultuur, welzijn en ouderen zelf?

Op de landelijke conferentie ‘Een nieuwe generatie ouderen langer thuis’ van dinsdag 13 juni a.s. in ’s-Hertogenbosch delen professionals, ouderen, vrijwilligers, beleidsmakers en onderzoekers uit het hele land hun kennis, ervaringen en leerpunten rond deze urgente vragen. De conferentie heeft als thema ‘Pionieren met de levensfase’. Inspirerende pioniersverhalen over hoe invulling gegeven kan worden aan de 3e levensfase. Met gedeelde kennis en inspiratie, kunnen we dan weer verder met, voor en als nieuwe generatie ouderen.

Leyden Academy is kennispartner van deze toonaangevende jaarlijkse conferentie en verzorgt ook dit jaar weer een aantal sessies:

1. Hoe draagt kunst bij aan welbevinden van ouderen én aan het werkplezier van zorgprofessionals?
2. Cultuursensitieve zorg: Omgaan met dilemma’s
3. Ouder worden met laaggeletterdheid
4. Ervaringen centraal: Verhalende informatie voor goede zorg
5. Seksualiteit en intimiteit op latere leeftijd
6. Zorgesthetiek, over de rol en waarde van lichamen in zorgpraktijken

Meer weten over deze verschillende sessies? Klik hier! Bezoek de conferentie website voor meer informatie over inschrijving. Daar staat ook het totale programma.

Op dinsdag 28 maart vond de eerste workshop plaats aan de werkbank van de zorgesthetische werkplaats. De werkbank werd bemenst door Tineke Abma, Lieke de Kock, James Thompson en David van Bodegom. Onder begeleiding van kunstenaar Sandra Schouten en filosoof Tom Maassen werd houtbewerking een inspirerende en verdiepende vorm van zelfonderzoek. 

In deze workshop onderzochten we vormen van maken als manieren om te zorgen. De liefde van een maker voor het werk is zorg. Verschillende mensen, andere lichamen, andere manieren van reageren op materiaal, op gereedschap, op wat zich aandient en wat zich vormt. Zoals geen twee stukken hout hetzelfde zijn, zo maken twee mensen iets nooit exact op dezelfde manier. Het is van belang dat je het hout leert kennen, dat je voelt hoe het reageert op jouw pogingen om het te bewerken en dat je de juiste gereedschappen weet te vinden voor jouw soort hout.  Door samen hout te bewerken, onderzoeken we onze eigen professionaliteit en vakmanschap. Het proces is daarbij belangrijker dan het eindresultaat.

Interventies
Sandra gebruikte gedurende de workshop kunstzinnige interventies om de lichamelijke en zintuiglijke betrokkenheid van deelnemers te versterken. Bijvoorbeeld door geblinddoekt contact te maken met het hout. Of door een paar minuten te werken aan het project van een ander: de een durfde bijna niets te doen maar was niet bezorgd over wat er met het eigen hout gebeurde, terwijl een ander voortvarend aan de slag ging met het hout van een ander. Of door tegelijkertijd hardop uit te spreken wat er in je omgaat, welke overwegingen, ideeën, ervaringen, keuzes en aarzelingen er zijn. Tegen het einde van de sessie moesten de deelnemers op een groot vel papier het individuele maakproces weergeven. Dit gaf een heel divers beeld en een goed gesprek over manieren om je te verhouden tot werk en tot creëren.

Zorgesthetiek
James, die verbonden is aan de universiteit van Manchester, schrijft in zijn recente boek Care Aesthetics. For artful care and careful art dat er in de kunst veel wordt zorggedragen en dat er in de zorg veel esthetiek is: in het contact en de interacties tussen mensen en lichamen, de schoonheid in zorgzaamheid, aanraking en ontroering, manieren om de ander te troosten en te begeleiden, en het aanvoelen van wat nodig is en daar de juiste keuzes in maken. Er valt nog genoeg te leren van elkaars kunst en ambacht, aldus James. Hij  hoopt dat door onderzoek naar en aandacht voor het vakmanschap van zorgprofessionals, hun prachtige werk anders zal worden ontvangen en gewaardeerd.

Werkplaats
De zorgesthetische werkplaats van Leyden Academy is een benaderingswijze van zorg die precies daarin, in de beelden en opvattingen over dat werk, meer verdieping probeert te krijgen. We nodigen professionals, docenten en studenten uit het zorgdomein van harte uit in de werkplaats. Het onderzoeken van het eigen vakmanschap en van manieren om te zorgen, door houtbewerking, is een effectieve en inspirerende manier om jezelf, je collega’s en je werk beter te leren kennen. Daarnaast is de workshop ook geschikt voor ouderen en kunnen we dat op aanvraag organiseren.

Meer lezen over de verschillende werkplaatsworkshops? Klik hier. Heeft u interesse in deelname of heeft u vragen met betrekking tot de zorgesthetische werkplaats? Neem dan contact op met Tom Maassen via maassen@leydenacademy.nl.

“Ook Tineke Abma, bestuurder van Leyden Academy on Vitality and Ageing en bijzonder hoogleraar ouderenparticipatie bij het LUMC, denkt dat er in de verpleegzorg een beweging gaande is naar minder technisch-medisch. Het nieuwe kompas sluit daar volgens haar heel goed op aan.” Zo staat geschreven in het artikel van Zorgvisie. “Welbevinden is het uitgangspunt en dat is waar het om gaat in de zorg voor ouderen. Het verpleeghuis is geen mini-ziekenhuisje, zoals het vroeger was. Er lopen geen mensen in witte jassen meer. Het is een thuis geworden waar iemand woont. Het kwaliteitskompas versterkt de beweging naar kwaliteit van bestaan. Kwaliteit bereik je juist door een heel existentiële vraag te beantwoorden, namelijk wie is iemand? En daar moet de zorg op worden afgestemd.”

Even verderop in het artikel: “In het kwaliteitskompas staat dat kwaliteit van bestaan meer op een andere manier verantwoord zou moeten worden. Patiëntenfederatie Nederland vindt dat te vrijblijvend. Abma vindt dat dit duidelijker benadrukt zou moeten worden in het kompas om de regeldruk te verminderen. Een meer narratieve of verhalende wijze van verantwoorden sluit volgens haar bovendien beter aan bij kwaliteit van bestaan’. “We moeten werken op basis van vertrouwen. Laten we stoppen met alles vastleggen in cijfers. Goede zorg is voor iedereen anders, dus hoe zou je dat anders kunnen meten dan met narratieven? Via verhalen kun je juist laten zien hoe je een verschil maakt in het leven van bewoners.”

Lees het hele artikel in Zorgvisie Kwaliteitskompas: ‘Ouderenzorg is niet meetbaar’ 

Of download de pdf

Aandacht voor transgender ouderen in podcastserie

31 maart is Transgenderdag van Zichtbaarheid (Transgenderday of Visibility). Een internationale dag die zorgt voor zichtbaarheid en voor bewustzijn over transgenders.

Jezelf kunnen zijn
LHBTI+ ouderen van nu groeiden op in een tijd waarin je niet zomaar jezelf kon zijn, je nergens terecht kon voor informatie, zorg of ondersteuning en er nauwelijks rolmodellen waren in de media. Sommige ouderen vinden het nog steeds moeilijk om zichzelf te aanvaarden zoals ze zijn en ervaren moeilijkheden om zichzelf te kunnen zijn.

Ouder worden brengt bij deze mensen ook specifieke vragen met zich mee. Hoe zullen zorgmedewerkers en medebewoners mij behandelen als ik in het verpleeghuis terecht mocht komen? Kan ik straks waardig sterven en word ik onder de juiste naam begraven en herdacht? LHBTI+ ouderen hebben vaak ook een kleiner sociaal netwerk omdat het contact met familie en vrienden is verbroken, zij soms geen kinderen hebben en financieel minder armslag door baanverlies of hoge medische kosten. Er kunnen ook prangende vragen opkomen over de identiteit: heb ik mijn leven niet teveel voor anderen geleid? Tegen welke prijs kan ik mezelf zijn? Voor deze en andere vragen en hun stemmen van diversiteit is er nog weinig aandacht.

Trans & Oud(t)
Met de podcastserie Trans & Oud(t) willen we bewustwording hierover versterken door de stemmen van deze ouderen te laten horen in hun persoonlijke verhalen. In de podcasts komen verschillende verhalen van transgender ouderen aan bod.

Trans & Oud(t) is een initiatief van Leyden Academy en Roze 50+, ondersteund door stichting Hofje Codde en Van Beresteyn en gemaakt door Eveline van de Putte en Mirjam van Dijk.

Het wereldwijde COVID-19-beleid geeft de economische, politieke en culturele ontwikkeling op nationaal niveau weer en levert zeer uiteenlopende resultaten op. Het Nederlandse beleid was grotendeels gebaseerd op informatie van (bio)medische experts. De vervolgens trage reactie van de regering leverde publieke kritiek op, gezien het hoge sterftecijfer onder ouderen, de toegenomen eenzaamheid en de beperkte vrijheid door de lockdown. De ingevoerde maatregelen gingen gepaard met zogenaamde compassievolle leeftijdsdiscriminatie, gebaseerd op de perceptie dat oudere mensen niet alleen warm en sympathiek maar ook incompetent en hulpeloos zijn. Literatuur toont aan dat veel beleidsmaatregelen die ouderenvriendelijk (age-friendliness) waren bedoeld en ouderen wilde beschermen, juist als ‘onvriendelijk’ werden ervaren. Door dit paternalistisch gedrag werden ouderen collectief als kwetsbaar bestempelt. Het is daarom van belang om de ouderenvriendelijkheid van beleidsmaatregelen in tijden van crisis te beoordelen.

WHO-kader
De beschermende maatregelen die tijdens de COVID-19-pandemie zijn genomen, waren veelal gericht op ouderen als risicogroep. Hoe hebben ouderen die maatregelen en het beleid van de Nederlandse overheid ervaren? Deze centrale vraag vormde de basis voor ons onderzoek. Hiervoor maakte we gebruik van het raamwerk voor leeftijdsvriendelijkheid van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Hierin wordt age-friendliness gedefinieerd als het stimuleren van actief ouder worden door kansen op gezondheid, participatie en veiligheid te optimaliseren, om naarmate mensen ouder worden de kwaliteit van leven te verbeteren. Het raamwerk omvat acht gebieden: buitenruimten, vervoer, huisvesting, sociale participatie, respect en sociale inclusie, burgerparticipatie en werkgelegenheid, communicatie en informatie, en gemeenschaps- en gezondheidsdiensten. Meerdere Nederlandse steden hebben verschillende aspecten hiervan opgenomen in lokaal beleid.

Kernpunten
De resultaten van onze analyse tonen dat ouderen zich negatief beïnvloed voelen op het gebied van maatschappelijke participatie, respect en sociale inclusie. Verder werden de maatregelen rond communicatie en de gezondheidsdiensten als ouderenonvriendelijk ervaren. Een belangrijk onderliggend vraagstuk van de COVID-19 maatregelen is de beperking van de individuele autonomie. Uiteindelijk heeft het onderzoek de volgende drie kernpunten naar voren gebracht:

• Een crisis zoals een pandemie vraagt ​​om beleid gebaseerd op interdisciplinaire ervaringskennis.
• Beleid gericht op ouderen kan als leeftijdsonvriendelijk worden ervaren als er geen rekening wordt gehouden met de diversiteit van die groep.
• Beleid gericht op ouderen is gebaat bij toetsing vooraf en achteraf binnen het WHO-kader voor leeftijdsvriendelijkheid.

Deze tekst is een vrije vertaling van het artikel ‘Toward Age-Friendly Policies: Using the Framework of Age-Friendliness to Evaluate the COVID-19 Measures from the Perspectives of Older People in the Netherlands’ van Elena Bendien, Miriam Verhage, Jolanda Lindenberg en Tineke Abma, dat in maart 2023 is verschenen in het Journal of Ageing & Social Policies.

Meer zang, minder zorg

Samen zingen draagt bij aan meer welzijn en positieve gezondheid. Regelmatig samen zingen leidt zelfs tot verbetering van cognitieve functies en kan het dementieproces vertragen.

In de documentaire ‘Als klanken kleuren’ worden drie zangers met dementie gevolgd die zich samen met hun mantelzangers voorbereiden op de uitvoering de Matthäus Passion. De Matthäus-Passion is een van de meest indrukwekkende en emotionele werken uit de klassieke muziekgeschiedenis. Het Participatiekoor koos juist dit muziekstuk om samen met een groep zangers met dementie en hun mantelzangers ten gehore te brengen.

Barbara Groot, als wetenschapper verbonden geweest aan Leyden Academy, was als participerend onderzoeker nauw betrokken: “Door samen te zingen voel je je onderdeel van een geheel. In een gesprek met een moeder en dochter kwam heel erg naar voren dat de nadruk ligt op wat nog wél kan. Dat je gewaardeerd wordt om wie je bent.”

‘Als klanken kleuren’ is een hartverwarmend en ontroerend portret van de kracht van muziek en de verbinding die het kan creëren. Bekijk de documentaire online

In het televisieprogramma Op1 was een aantal zangers en mantelzangers te gast om te praten over het participatiekoor en de documentaire ‘Als klanken kleuren’.

Het Participatiekoor geeft de komende weken een aantal Matthäus Passion concerten in Haarlem, Delft en Hilversum. Kijk op hun website voor verdere details.

Meer lezen over dit onderwerp? Lees dan het artikel in Gerōn.

Marleen Dohmen haar promotieonderzoek bij Leyden Academy richt zich op de samenwerkingsrelatie tussen zorgmedewerkers, verpleeghuisbewoners en hun naasten ten behoeve van goede zorg, en de morele kwesties die zij daarbij tegenkomen. Een waardevol onderzoek, maar ook een onderzoek dat wat vragen oproept.

Wat een interessant onderwerp. Maar zorg moet toch altijd goed zijn. Wat bedoel je precies met goede zorg?
Goede zorg is altijd van belang. Maar wat er precies met goede zorg bedoeld wordt, is niet altijd duidelijk. Want wat voor mij belangrijk is (bijvoorbeeld lekker eten), hoeft voor de buurman niet net zo belangrijk te zijn. Bovendien kan datgene wat ‘goed’ is ook per situatie verschillen. Wat op het ene moment van belang is, speelt op het andere moment een minder grote rol. En waar je van de ene persoon graag een knuffel krijgt, voer je met de ander misschien liever een goed gesprek. De definitie van goede zorg is dus niet alleen voor iedereen anders, maar ook nog eens afhankelijk van de context en van de relaties tussen de betrokkenen.

Kan je een voorbeeld geven waar zorgmedewerkers, bewoners en naasten tegenaan kunnen lopen?
Een voorbeeld is een situatie waarin een dochter op bezoek komt bij haar vader en graag wil dat haar vader voor dat bezoek uit bed wordt gehaald, terwijl de zorgmedewerker dit te belastend voor de bewoner vindt. Beiden hebben op zo’n moment het beste voor met de bewoner, maar hun vertrekpunten zijn anders, wat zorgt voor spanning. De medewerker kijkt vanuit haar rol als zorgverlener en richt zich met name op het welzijn van de bewoner. Vanuit de gezondheidszorgethiek is dat logisch. Daar draait het maar om één persoon, namelijk degene die zorg ontvangt. De dochter is meer bezig met het contact met haar vader. Dat kunnen we duiden aan de hand van de familie-ethiek. In families draait het niet om één persoon, maar juist om het gezamenlijk in stand houden van de onderlinge banden. Met mijn onderzoek hoop ik meer inzicht te krijgen in dit soort onderliggende beweegredenen, om zo te komen tot een betere (samenwerkings)relatie tussen medewerkers, bewoners en naasten.

Hoe vindt dat wat je onderzoekt zijn weg naar de praktijk?
De verhalen van medewerkers, bewoners en naasten over hun ervaringen met zorg zijn een belangrijke bron van informatie voor zorgorganisaties. Toch worden deze verhalen niet altijd gedeeld, laat staan vastgelegd. Daarom hebben we binnen het speerpunt Betekenisvol de narratieve methode Ervaringen Centraal ontwikkeld, die handvatten biedt om ervaringen te verzamelen, structureren, delen en duiden. Samen met kennisorganisatie Vilans, Maastricht University, Tilburg University en Erasmus University bundelen we kennis over deze en andere narratieve methoden voor kwaliteitsverbetering in de verpleeghuiszorg. Verder werken we met verpleeghuisorganisatie Topaz samen aan het project Samen werken aan liefdevolle zorg. Dit is een participatief actieonderzoek, waarin medewerkers, bewoners en naasten aan de slag gaan om manieren te ontwikkelen om hun samenwerkingsrelatie te verbeteren. Door te kijken naar de samenwerking in de driehoek en daar met elkaar over in gesprek te gaan, leren zij meer over elkaars perspectief. Dit maakt nu al een groot verschil in het contact en draagt bij aan wederzijds begrip.

Tot slot een persoonlijke vraag, wat spreekt je aan bij het werk dat je doet en de doelgroep waarvoor je dit doet?
Wat mij het meest aanspreekt, is de ruimte die er is om in gesprek te gaan met de mensen om wie het gaat; met zorgmedewerkers, verpleeghuisbewoners en hun naasten. Deze groep mensen wordt niet altijd voldoende gehoord door degenen die het voor het zeggen hebben. Terwijl juist zij bij uitstek weten wat er nodig is. Op persoonlijk vlak heb ik ervaren hoe iemand die dichtbij staat wegens ziekte paternalistisch wordt benaderd of juist wordt vermeden. Het ongemak van anderen om met kwetsbaarheid om te gaan, kan voor pijnlijke situaties en afstand zorgen. Hetzelfde zie ik ook wanneer het oudere mensen betreft: zij worden vaak bij voorbaat niet serieus genomen of worden erg voorzichtig behandeld omdat anderen vooral hun kwetsbaarheid zien en niet de persoon die ze zijn. Ik zet me er dan ook graag voor in dat we ouderen serieuzer gaan nemen, en dat we tegelijkertijd lichter en luchtiger met elkaar om durven te gaan.

Wilt u meer weten over het promotieonderzoek van Marleen? Neem dan contact met haar op via dohmen@leydenacademy.nl.

“Iemands leven heeft waarde zolang men waarde toekent aan het leven van anderen door middel van liefde, vriendschap, verontwaardiging en mededogen”, aldus de Franse filosofe en feministe Simone de Beauvoir. Een mooi uitgangspunt dat goed aansluit op de missie van Leyden Academy: het verbeteren van de kwaliteit van leven van oudere mensen door kansen te scheppen voor een vitaal en betekenisvol leven, hecht verbonden binnen de maatschappij.

Afgelopen jaar heeft het team van Leyden Academy zich hier weer voor ingezet, samen met ouderen en met verschillende samenwerkingspartners. Zo organiseerden we met Aegon het digitaal leerprogramma Silver Starters, waar vijftigplussers de basis leren om hun idee om te zetten in een eigen bedrijf. Verder vond in samenwerking met het Jo Visser fonds het eerste Arts & Health Festival in het teken van dans plaats. En reikten we het eerste Leydse Lintje uit aan José Elshof, voor haar inzet om dans voor mensen met een bewegingsbeperking zoals Parkinson en multiple sclerose te stimuleren. We gingen met minister Helder in gesprek over de positieve effecten van het Leefplezierplan bij zorglocatie Den Es van Azora en locatie Vita van Zorggroep Elde Maasduinen. En we vierden op 11 november onze dies samen met de honderdjarige Leidse Amateur Fotografen Vereniging met de expositie ‘Een dag uit het leven van een honderdjarige’.

Dit alles en meer kunt u in tekst en beeld terugvinden in ons jaarbericht 2022. Het biedt een overzicht van de belangrijkste activiteiten en wapenfeiten aan de hand van onder andere onze drie speerpunten: hoe blijven we vitaal en wat kunnen mensen zelf én samen doen om langer gezond van lijf en leden en scherp van geest te blijven? Hoe geven we met elkaar betekenisvol invulling aan ons leven bij het ouder worden, ook als de kwetsbaarheid en afhankelijkheid toenemen, en met respect voor de verschillen tussen individuen? Hoe zorgen we ten slotte dat we ons verbonden weten binnen de gemeenschap en dat generaties elkaar ontmoeten, waarderen en versterken?

U kunt het jaarbericht hieronder doorbladeren of downloaden als pdf. Wij wensen u veel leesplezier.

Vooruitkijkend naar 2023 zullen we ons sterk blijven maken voor een saamhorige samenleving waarin jong en oud naar elkaar omkijken en zich verbonden weten. Waarin ouderen worden gezien en gehoord, ook de stem van mensen die verbaal minder vaardig zijn of minder goed de weg weten. En waarin we werken aan een omgeving die het mensen gemakkelijk maakt in beweging te komen en gezonde keuzes te maken.

Prof. dr. Tineke Abma
Directeur Leyden Academy on Vitality and Ageing