Rudi Westendorp wil naasten meer betrekken bij laatste levensfase
Vandaag stelt professor Rudi Westendorp in dagblad Trouw dat waardige zorg voor zorgafhankelijke ouderen niet alleen de verantwoordelijkheid van professionele zorgverleners is. Naasten spelen een cruciale rol in het verbeteren van de kwaliteit van leven. Je kunt deze verantwoordelijkheid niet (alleen maar) afschuiven op de overheid en zorgprofessional.
Westendorp benadrukt dat zware zorg aan kwetsbare ouderen in de laatste fase van hun leven niet simpelweg ‘af te kopen’ is. Een mens is een sociaal wezen. Onderdeel van relaties is de wederkerigheid ervan. Met andere woorden; je bent voor elkaar verantwoordelijk ook als jouw naaste professionele zorg ontvangt. "We vinden het belangrijk dat er waardig en fatsoenlijk met onze ouderen wordt omgegaan, maar zodra er professionele zorg is houdt de zorg voor lijf en leden van onze naaste op. Je kunt niet verwachten dat verzorgend personeel een jarenlange relatie als vanzelf overneemt en de zorg geeft zoals dat binnen een persoonlijke relatie gaat", aldus Westendorp. In het artikel stelt hij dat veel naasten zelfs het beste niet goed genoeg vinden voor hun partner of familielid. Tegen dit verwachtingspatroon in is het moeilijk goede resultaten te behalen. Dit leidt tot scheve verhoudingen in de relatie tussen een cliënt en zorgorganisatie en excessen in de pers. Ook het oprichten van een meldpunt door Omroep MAX zal dit niet verhelpen.
Westendorp roept op om ‘de ramen wijd open te gooien’ en naasten meer bij de zorg te betrekken. Dit betekent ook dat naasten meer hulp gaan leveren bij de zorg. Het zou eigenlijk een vanzelfsprekendheid moeten zijn dat mensen op deze wijze inhoud kunnen geven aan het levenseinde van hun partner, familielid of bekende. De laatste jaren in het verpleeghuis vormen het rafelige einde aan iemands leven en zo stelt Westendorp "Daarin is geen ruimte voor heroïek van de arts". We moeten ons realiseren dat wij allen verantwoordelijkheid dragen voor waardige zorg voor onze naasten. De zorggemeenschap die daarmee ontstaat, is al bij diverse zorgorganisaties ingevoerd. Tot wederzijds genoegen van cliënt, familie, naasten, vrijwilligers en zorgverleners. Deze vorm van palliatieve zorg draagt bij aan een waardig afscheid van een partner of familielid in de laatste levensfase en is ‘onbetaalbaar’.
Trouw, 11 november 2014, pagina 18, Verpleeghuiszorg verdient beter debat, Rudi Westendorp