In elke kwartaalnieuwsbrief introduceren we één van onze stafleden aan de hand van een actueel onderzoek of nieuwsfeit. In deze editie vertelt Lieke de Kock onder meer over haar interesse in werken voor en met LHBTI+ ouderen.
Wat is je achtergrond en hoe verhoudt dat zich tot je werk bij Leyden Academy?
Ik heb in Engeland theaterwetenschap gestudeerd, waarin ik bijvoorbeeld keek naar theater voor en met mensen met dementie. Vervolgens heb ik in Nederland een opleiding Social Work gedaan. Gedurende die studie werkte ik vier jaar lang als sociaal werker in de ouderenzorg. De twee studies lijken heel verschillend, maar zijn een hele mooie combinatie. Zeker nu ik voor Leyden Academy onderzoek doe naar de waarde van kunstparticipatie voor ouderen en de ouderenzorg. Ook interesseer ik me binnen Leyden Academy in de kwaliteit van leven van LHBTI+ ouderen, met nadrukkelijk aandacht voor het samenvallen van verschillende identiteiten en intersectionaliteit.
Waarom is de aandacht voor LHBTI+ ouderen belangrijk? Waar lopen ze tegenaan?
Ik heb daar zelf niet specifiek onderzoek naar gedaan, maar ik interesseer me ervoor omdat ik zelf lesbisch ben en een lesbische moeder heb. Ook heb ik mee gewerkt aan een podcastserie over transgender ouderen. Wat ik weet is dat het per persoon heel erg verschilt. Sommige ouderen ervaren nog altijd veel schaamte, omdat hun gevoelens door zichzelf of hun omgeving niet erkend, geaccepteerd of gezien worden. Daarom hebben sommigen een groter risico op eenzaamheid of sombere gevoelens. Er zijn ook ouderen die, op het moment dat ze afhankelijk worden van zorg, niet langer open zijn over hun gevoelens of hun partner, uit angst voor negatieve reacties. Het verlies van een partner kan voor deze ouderen dan ook een extra groot verlies zijn, omdat zij hier minder makkelijk en minder open over kunnen praten.
Wat zou volgens jou een positieve bijdrage kunnen leveren aan hun kwaliteit van leven?
Ik denk dat we ons als maatschappij bewust moeten zijn van het feit dat LHBTI+ ouderen bestaan. Net zoals dat LHBTI+ mensen altijd hebben bestaan, ook al zijn ze niet altijd zichtbaar geweest. We kunnen er niet vanuit gaan dat er in Nederland helemaal geen probleem meer is rondom acceptatie of tolerantie van LHBTI+ personen, zoals ik vaak hoor. Het blijft zo dat er soms vooroordelen en misverstanden bestaan, en dat LHBTI+ zijn nog buiten de ‘norm’ valt. Dat moeten we vooral bespreekbaar blijven maken. Ook vind ik het zelf altijd wel belangrijk om te benoemen dat je seksuele geaardheid of voorkeur slechts een onderdeel is van je identiteit, maar dat er ook nog zoveel meer is!
Welke anekdote uit de podcastserie over transgender ouderen is je het meest bijgebleven?
Ik moest ontzettend lachen om de opmerking van Kaat, waarin ze beschreef dat haar partner Marica op latere leeftijd nog veel parmantigere borsten zal hebben dan zijzelf. Die humor, dat vind ik fijn om te horen. Verhalen van LHBTI+ personen zijn echt niet alleen maar kommer en kwel, het is ook fijn om gewoon te horen hoe iemand het leven leeft en wat voor grappige ervaringen daar bij horen.
Hoe zou je zelf oud willen worden?
Ik hoop dat ik, wanneer ik ouder ben, de rust kan vinden die ik ervaar bij veel ouderen die ik nu spreek. Ik vind het leven soms best een uitdaging en worstel wel eens met het in balans houden van met mijn mentale en fysieke gezondheid. Ik hoop dat ik als oudere een fijn netwerk om me heen heb van mensen met wie ik me verbonden voel, en dat ik zowel de leuke als minder leuke kanten van het leven kan omarmen. En ik wil zeker niet terug in de kast!