Nu de ergste crisis achter de rug lijkt, kunnen we voorzichtig terugblikken en vooruitkijken op de vraag hoe wij in de toekomst willen omgaan met onze ouderen en de ouderenzorg in Nederland. Waar zijn we kritisch op, maar ook: wat willen we juist behouden? In de zomereditie van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken formuleert Tineke Abma antwoorden op deze vragen.
Van cure naar care en preventie
In haar essay plaatst Tineke allereerst de onderwaardering van ouderen en de zorg voor ouderen in een historisch en recent sociaal-politiek perspectief. Zo valt op dat ouderen gedurende de crisis eenzijdig zijn benaderd als ‘kwetsbaren’ en dat zij zelf niet zijn betrokken bij de opgelegde maatregelen die hun kwaliteit van leven direct raakten. Vervolgens zet zij uiteen dat dit geen onvermijdelijkheid is, maar een politieke keuze. Ze pleit voor een omslag van cure naar care en preventie, waarbij het perspectief van de oudere zelf steeds moet worden meegenomen. Zodat de zorg en ondersteuning goed aansluiten bij de behoeften en verlangens van oudere mensen.
Wenkend perspectief
Ten slotte schetst Tineke een wenkend perspectief op basis van betekenisvolle ervaringen en waarden die oplichten in deze tijd. Denk aan de veerkracht van ouderen om met tegenslagen om te gaan, het belang van persoonsgerichte zorg en fysieke nabijheid, en de golf aan waardering voor het zorgpersoneel. En zeker ook de vele uitingen van solidariteit vanuit de samenleving: “Mensen willen graag van betekenis zijn voor anderen, en ervaren dat dit veel geluk en plezier geeft.”
U kunt het artikel ‘De coronacrisis als spiegel’ lezen in het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken (zomer 2020) of klik hier voor de pdf-versie.